οσπίτιο

και οσπίτι, το (ΑΜ ὁσπίτιον, Α και ὀσπίτιον και ὁσπήτιον, Μ και ὁσπίτιν)

σπίτι, κατοικία

(μσν.- αρχ.)

1. φτωχική κατοικία

2. οικία με δωμάτια για ενοικίαση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. hosiptium «κατάλυμα, ξενώνας» (πρβλ. σπίτι)].